تنها توئي كه از لبِ من شعر ميشوي ...
* محمود اكرامي
ديدم كه ميخنديدي ... بوي غريبگي نمي آمد.. بالعكس.
قرار بود دلهره هايم مرا تمام كنند ...
اين يك خوابِ پاييزي ست.
اين يك شروعِ شيرين است ... يك آغازِ عسلي ...
... .
..... ... ... .
زندگي تاب خوردن خيال در روز هايي ست، كه هرگز عمرمان به آن نميرسد.
* عباس معروفي
من نمي دانم تو ميداني كه هرشب با مني ؟
يا هزاران بار بايد گفت اين نآ گفته را ...
* نرجس دانش
خواب هايم لهجه ي جهنمي دارد ... خيالهايم هم!
مثلِ باز نشسته ها رفتار ميكنم_________
از خواب پا ميشم متوجه ميشم بايد افكار ديروز رو بريزم تو يه پلاستيك زباله بذارم دم در
كه اين سوپور ها ببرند گم و گورشان كند.
دلم ميخواست يك قبر كوچك براي خودم ميداشتم ..هر از گاهي، لحظاتي چند، در آن ميمردم!
تو يك جور ديگري... دقيقا يك جورِ ديگري برايم... اين يك جورِ ديگر بودنت برايم خيلي گران تمام شده! خيلي دلم ميخواهد گشاد و فصيح اين يك جورِ ديگر بودنت را توضيح دهم... كه تمامِ افكارم از اين دسته، اينجا پياده شوند.. اما نميشود... نميتوانم...
دلم ميخواهد بدانم جنون كجا قرار دارد، ... بين مرزِ چي و چي ست... شايد جنون باشد ...شايد
يه لحظه... حتي يه لحظه هم..بدون فكر كردن به تو! از دستم در نمي رود... ميدانم باور نميكني..اما دقيقا همينطور است.
/ امشب
با يك فنجان اشكِ گرم چطوري ؟ ...
قرارمان يادت بماند
حيف است
بوسه هاي مدامم
نصيبِ هوا شود / ...
فكر كنم بارن ديشب مرا شسته
امروز توأم!
* كامران رسول زده
امروز روز خآصي نيست ... ميتونست روزِ خاصي باشه اگر ...
هيچ...
نميدانم
از دلتنگي عاشق ترم
يا از عاشقي
دلتنگ تر!
فقط ميدانم
در آغوشِ مني بي آنكه باشي
و رفته اي
بي آنكه نباشي ...
* عباس معروفي
البته كه خيال هم نبض ميزند.. من كه فكر نميكنم خيال به دور از واقعيت باشد... احتمالِ وجود هر دوشان يكي ست. بله .. يكي ست... چرا يكي نباشد؟! خواب ها هم همينطور! از كابوس گرفته تا يك روياي نباتي! همه شان واقعيت دارد... غير از اين است كه من با تمامِ روياها و كابوس ها و خيال ها و صد البته اعمالم، "من" ميشود.. همه ي اينها به من بسته ست... جزئي از وجودم شده ... خيال هم درد آور است.. خنده آور است ... باور كنيد ما فقط در بُعدِ آنچه real life ناميده ميشود زندگي نميكنيم..فقط در زمين راه نميرويم ... در خوابهايمان هم حقِ انتخاب داريم.. گر چه من فكر ميكنم فقط در خواب و خيال است كه خودِ حقيقي مان ميشويم... آنجاست كه حرف ها تايپ نميشوند..زده ميشوند.. به دور از هيچ شرم و خجالتي... زندگي حقيقي پر از آدم هايي بود با رفتار هاي مجازي ... با وانمود ها و تظاهر ها ... اينجاست كه زندگي سخت ميشود.. راه رفتن بر زمين غصه ميشود... اينجاست كه به خواب پناه ميبري... بس كه حقيقتي حقيقت تر است!
گريه سرآغاز دگرگوني ست...
خودت را به گريه برسان كه شادي هاي بزرگ آنسوي گريه هاست.
* هيوا مسيحشب ها ..نه مطلقا شبها نيست..
وسط روز هم اتفاق مي افتد كه ناگهان ميبينم خاطرات اشك آور كفِ ذهنم پرت ميكنند...
آنوقت است كه حتي ميتوانم در امتداد يك موزيكِ بس شآد
_در حدِ مرگ_
گريه كنم!
از آن نوع ضجه ها كه احساس ميكني دل و روده ات آماده ست تا از حلقت بيرون بريزد
از شدت گريه حالت تهوع ميگيري و اين حرفا..
گويي تماما اشك ميشوي ... .. .... .
پشتِ پرده ي سياه / ..ميتواند ديروز و فردا و يا زماني كه ابدا در تاريخ زندگي ات درج نشده
به نمايش در آيد..
omg
i died without u
:)
روز هاي بي رنگِ من!
سكانس هاي منزجر ...
مسخره ست
همه چي!
به تو فكر ميكنم
مثلِ خدا به كافرِ خويش!
به تو فكر ميكنم
مثلِ برهنگي به لمس و تن به شستشو!
حالا بايد بخوابم
فردا باز هم به تو فكر خواهم كرد!
* سيد علي صالحي
حرف از دوستت دارم هايي بود كه نميتوانند يكجا آرام بگيرند.خودشان را به در و ديوار حنجره ات ميكوبند تا بلكه يك كدامشان زود تر از گلوي بي صاحابمان بپرد بيرون و خود را به كرسي باور تو بنشاند... حرف از دوستت دارم هايي بود كه از بدو ورود تو به جهانم پا گذاشته اند... حرف از همان دوستت دارم ها بود كه ديشب در دلم غوغا بپا كرده بودند. اما من حتي يك كلمه هم نگفتم..خيلي جلوي خودم را گرفتم. دستِ آخر تمام دوستت دارم ها را زير پتو چپاندم كه احيانا بي هوا بيرون نپرند...
حتي از دوستت دارم هايي كه گوشه ي قلب آدم كز ميكنند و از جايشان تكان نميخورند هم ياد كردم..همانها كه در مواقع لزوم هم لجبازي ميكنند و يك توك پا تا حنجره جلو نمي آيند...
حرف از همين ها بود كه ناگهان همه شان پاك شدند... مهم نيست.
دلم دردسر ميخواد اگه
دردسرم تو باشي !
لحظه هاي آدمها متفاوت است ...اگر هم مثل هم باشد انقدر اين افكار دروني هر شخص متمايز است كه ناخود آگاه اين تفاوت همه جانبه را ايجاد ميكند.. دلم ميخواست بگم اين روزهاي زندگيِ من عجيب نچسب است.. اما واقعيت اين است كه من نميتوانم زندگي را به زبان بياورم..به نظرم در چرخه ي زندگي حضور ندارم..خيلي وقت است كه حس ميكنم كه من زندگي نميكنم..يك روالِ تكراري و مسخره.. فقط فكر و فكر و فكر.............. يك سري كارهاي ديگر هم ميكنم... اتفاقا ميخندم..گاهي از ته دل حتي.. اما كلمه ي زندگي شيرين تر از اين حرفهاست كه بخواهد نام روالِ مسخره ي مرا به خودش بگيرد!
عمرمو گشتم تا كه تو پيدا شي..هيچي نميفهمم/ فقط ميخام باشي!!!!