وقتی اندوه به سر انگشت ماجرا میرسد

دلم میخاست یکی مثلِ..دقیقا عین خود راوی کتاب کافه پیانو رو برای خود خودم داشتم

دقیقا عین او را

از آنهایی که دیوانگی را به سر حد میرسانند انقدری که به نظرم از همه عاقل ترند

من عاشق این دیوانگی های بی بدیلم

که کم جایی میشود لنگه شان را پیدا کرد

حتی به گمانم خود فرهاد جعفری هم شخصیتی همانند راوی داستانش نداشته باشد..

گرچه گفته اند چیزی نزدیک به حقیقت بوده این داستان.

از اینجور آدما نمیشود جدا ماند

انگار ذهنشان همیشه یک چیز نو پشتِ دست دارد تا به تو نشان دهند

و تو در اکتشافِ جزیره ی ذهنشان در بمانی

به همین زودی ها نمیشود از حال و هوای این کتاب بیرون آمد.. نمیشود