وقتی اندوه به سر انگشت ماجرا میرسد

میخواستم سلف پرتره بکشم اما شبیه خودم نشد

حتی یادآور من هم نیست

وجب به وجب خطوط تصویر خودم را دنبال کردم اما در نهایت زن دیگری از لای رنگ ها بیرون زد

وقتی‌ میگویم زن، با این واژه احساس غریبگی‌ میکنم

چون هنوز نتوانستم زنانگی را در خود باور کنم

حتی وقتی توی رابطه هستم، همیشه آدم هام جذب ترکیب ذهن و ظاهرم میشوند نه زنانگی، چون حتی نمیدانم منظورم از این واژه چیست!

تراپیستی که ازش خوشم نمی آمد یک همچین چیزی بهم گفت اما من هیچوقت به این نکته دقیق نشده بودم

تصویری که کشیدم زنی برهنه است اما من نیستم

من دخترکم. گویا همیشه هم قرار است دخترک بمانم حتی با گذشت ۲۷ سال.