وقتی اندوه به سر انگشت ماجرا میرسد

تا ماه آذر از زیر دستم در نرفته آمدم چیزی بنویسم

اما نمیدانم چه

فقط میدانم میشود هیچ ننوشت و هی قضیه را کش بدهم راجع به چه چیز نوشتن، بعد همینجور الکی الکی کلمات پشت هم سوار بشوند و من باز الکی و و کاذبانه حس کنم که چیزی نوشته ام.

ولی بنظرم باید وبلاگ مفید تری داشته باشم. بیشتر دوست دارم به زبان انگلیسی باشد که مفید تر تر شود.

راجع به این چیزها بعدا فکر خواهم کرد.

مرا ببخشید که قسمت بیخود هویتم را در این صفحه پخش میکنم

اگر از عشق و اندوه مینوشتم شاید برایتان جذاب تر میبود اما عشق و اندوهم جور دیگری تخلیه میشود.

جفتش را مستقیم به طرف مقابلم در رابطه انتقال میدهم. چیزی باقی نمیاند که مکتوب کنم.

کسی را پیدا کنید که صد درصد شما را خواهان شنیدن باشد

و اگر همچین کسی پیدا نشد صد در صد خود را جور دیگری تخلیه کنید... مثلا در یکی از هفت هنر.

فعلا