وقتی اندوه به سر انگشت ماجرا میرسد

اوضاع هیچوقت آنطور هم که به نظر میرسد، بد نیست.

                                                                              * هارپر لی

خیره به نگاهِ مهربانِ دخترک که لبانش در چارچوب زمانِ حال، لا به لای شعر های عاشقانه میرقصد... تو گویی چشمِ دیدنِ آن مرد که در هر باران میمیرد را ندارد، اما، او فقط چشمِ دیدنِ حقیقت را نداشت... حقیقتی که جیغ میکشید در گوشش سفرت را ... دلش میخواست از گام های زندگی جدا شود بپیوندد به مخاطراتِ دریا... غرق شود در نیستیِ محضِ دنیا ... از خواب های خالی اش بپرد فرو رود در آغوش مرگ ... و از همه بیشتر دلش میخواست روحش بمیرد... جسمش به درک ...