وقتی اندوه به سر انگشت ماجرا میرسد

آمده ایم ارتجالی بنویسیم

روزهای خوب و بد را..

من / یک سیستمِ دائما روشن/ یک دستگاه تلفن همراه متصل به پریز برق توسط یک شارژر /

یک صندلی چوبی بی اصالت.. شاید هم اصیل / کتب تلنبار شده به صورت برج های پیزا و خدابیامرز: دو قلو /

پنجره بآااااز / صدای موج دریا/ پرده ای بسته که با جریان باد حجیم و نحیف میشود /

و .... و سؤالی که بی جواب مانده.. و احتمالا هرگز جواب نمیگیرد

چرا ما انسان خلق شدیم؟...

خدا همه ی ما را دوست دارد

چون همه ی ما... دقیقا همه ی ما... ویژگی های داریم که در اندرون به آن میبالیم...

انکار نکنید!...

.

.

باید که بست!...

دهان را